Czerwińsk to nie tylko zabytkowa zabudowa sakralna, lecz także piękne ogrody. W Polsce ogrody średniowieczne zachowały się w szczątkowych fragmentach. Prekursorami zakładania ogrodów były zakony bernardynów, cystersów i kartuzów, a nawet zakony żebracze. W średniowieczu wykształcił się typ ogrodu klasztornego, którego najważniejszym elementem był wirydarz ujęty w czworobok. Stanowił on miejsce spacerów, wypoczynku i kontemplacji, niekiedy zwano go rajem biblijnym. Wirydarz był pięknie zdobiony roślinami kwiatowymi, ziołami. Sam układ czworoboku sugerował pewien symboliczny wzorzec, który przypominał o czterech rzekach raju, a ich rogi to odwołanie do czterech Ewangelistów.
W otoczeniu klasztoru urządzano sad z sadzonymi w rzędach drzewami i krzewami owocowym: gruszami, jabłoniami, wiśniami, śliwami, czereśniami, brzoskwiniami, pigwami i morwami. Odrębnym miejscem spacerów i zabaw była kwietna łąka z dziko rosnącymi kwiatami stokrotek, orlików, dzwonków, krokusów, nagietek, konwalii, fiołków, bratków, przebiśniegów czy pierwiosnków.
